حساسیت به مایع منی (سمن) یا اسپرم: علل و درمان

بدن انسان یک سیستم فوق‌العاده پیچیده است و دستگاه تناسلی زنان به طور خاص نه فقط یک ساختار پیچیده بلکه به خودی خود یک ارگانیسم عملکردی بسیار دقیق است. گاهی اوقات، سیستم تناسلی شما نه تنها اسپرم همسرتان را رد می‌کند بلکه حتی نسبت به آن حساسیت نشان می‌دهد. هر چقدر هم غیر قابل باور به نظر برسد اما چنین شرایطی در واقع وجود دارد. این مشکل حساسیت به اسپرم نامیده می‌شود. در ادامه اطلاعات بیشتری در مورد حساسیت به اسپرم یا حساسیت به مایع منی ارائه شده است.

ترکیبات مایع منی

---

قبل از توضیح در مورد حساسیت به مایع منی، دانستن ترکیب شیمیایی آن مهم است. مایع منی یا سمن حاوی طیف گسترده‌ای از مواد شیمیایی است، که شامل موارد زیر می‌باشند:

• اسید سیتریک
• پتاسیم
• روی
• آمینو اسیدهای آزاد
• آنزیم‌ها
• فروکتوز
• پروستاگلاندین
• فسفوریل کولین
• آنتی‌ژن‌های گروه‌های خونی
• اسید اسکوربیک
• اسید اوریک
• سدیم
• نیتروژن
• اسید لاکتیک
• کلسترول
• پروتئین
• گلیکوپروتئین
• کلر
• کلسیم
• ویتامین B12

حساسیت به مایع منی چیست؟

---

آلرژی به اسپرم یا حساسیت بیش از حد به پلاسمای منی یا حساسیت به سمن یک اختلال نادر است که برخی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علاوه بر این اگر شریک جنسیتان از کاندوم استفاده می‌کند متوجه ابتلا به این بیماری نخواهید شد. برای رخ دادن حساسیت، اسپرم باید در تماس مستقیم با بدن قرار گیرد. نادر بودن این اختلال اغلب منجر به تشخیص اشتباه و شباهت علائم آن به عفونت‌های دیگر می‌شود. این اختلال به طور معمول با موارد زیر اشتباه گرفته می‌شود:

• واژینیت
• عفونت مجاری ادراری
• تبخال تناسلی
• بیماری‌های مقاربتی
• عفونت قارچی 

دلایل حساسیت به اسپرم

---

حساسیت بیش از حد به پلاسمای منی یا آلرژی به اسپرم معمولاً به این دلیل رخ می دهد که بدن نسبت به برخی پروتئین‌ها یا مواد شیمیایی موجود در مایع منی شریک جنسی واکنش‌های آلرژیک نشان می‌دهد. حساسیت به مایع منی به دلیل یک گلیکوپروتئین رخ می‌دهد که توسط غده پروستات ترشح می‌شود.

علائم

---

با اینکه علائم حساسیت به اسپرم موضعی می‌باشند، اما ممکن است در سرتاسر بدن گسترش پیدا کنند. همچنین علائم حدود 10 تا 20 دقیقه پس از تماس بدن با اسپرم بعد از مقاربت جنسی شروع به ظاهر شدن می‌کنند. علائم حساسیت به اسپرم محدود به خود ناحیه واژن نمی‌باشد اما می‌تواند در هر بخش دیگری از بدن که در تماس با مایع منی قرار می‌گیرد نیز رخ دهد. برخی از علائم حساسیت به اسپرم عبارتند از:

• خارش واژن 
• کهیر
• سوزش
• تنگی در قفسه سینه
• بیهوشی در موارد شدید که ممکن است خطرناک باشد. اگر احساس ضعف کردید بلافاصله با پزشک تماس بگیرید.
• خس خس سینه
• سرگیجه
• ورم
• مشکل در تنفس
• ادرار دردناک
• اگزمای آتوپیک
• آنافیلاکسی

آیا حساسیت به اسپرم بر باروری زن تاثیر می‌گذارد؟

---

حساسیت به مایع منی باعث ناباروری در زن نمی‌شود، اما اگر حساسیت بسیار شدید باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که از راه‌های طبیعی برای مقاربت جنسی خودداری کنید. در این موارد، توصیه به دریافت کمک‌های پزشکی خواهد شد.

اثرات منفی حساسیت به اسپرم چیست؟

---

علاوه بر ناراحتی‌های جسمانی، حساسیت به اسپرم می‌تواند تأثیرات منفی بر رابطه زناشویی داشته باشد. زنان ممکن است به دلیل مسائل فیزیولوژیکی از نزدیکی پرهیز کنند و این موضوع می‌تواند به کاهش صمیمیت و ارتباط در رابطه زناشویی منجر شود. بنابراین، برای رفع این مشکلات، می‌توانید با همسر خود ارتباط برقرار کرده و در صورت نیاز با یک متخصص یا روانشناس مشورت کنید.

تشخیص

---

اگر احساس می‌کنید که دچار حساسیت به اسپرم هستید یا هر گونه علائم خاصی را دارید باید با متخصص زنان مشورت کنید. برخی از تکنیک‌هایی که متخصص زنان برای تایید حساسیت به سمن استفاده می‌کند عبارتند از:

 آزمایش داخل پوستی

پزشک برای تایید حساسیت به اسپرم از یک تکنیک به نام “آرمایش درون پوستی” استفاده می‌کند. در این روش، مقدار کمی از اسپرم همسرتان زیر پوست شما تزریق می‌شود تا حساسیت به اسپرم تایید شود.

استفاده از کاندوم

استفاده از کاندوم نیز یک روش ساده‌تر برای تایید حساسیت به اسپرم است. اگر علائم آلرژی به پلاسمای منی پس از استفاده از کاندوم ظاهر نشوند، این نشان‌دهنده حساسیت به اسپرم همسرتان است.

آزمایش اسپرم جدا شده

آزمایش اسپرم جدا شده یا “آزمایش تست خراش پوستی” نیز یک روش دیگر برای تایید حساسیت به اسپرم است. در این آزمایش، مقداری از اسپرم‌های جدا شده به بدن زن تزریق می‌شود و اگر زن دچار حساسیت به اسپرم باشد، بدن او به واکنش آلرژیک شدیدی نشان می‌دهد. اما این نوع واکنش بعد از تزریق اسپرم جدا شده رخ نخواهد داد.

درمان

---

اگر دچار آلرژی به سمن باشید، پزشک برخی از این روش‌های درمانی را به شما توصیه خواهد کرد:

تزریق منی به واژن

در این روش درمانی، پزشک با تزریق مقادیر کمی از مایع منی همسر به واژن، روشی جدید برای درمان حساسیت به اسپرم ارائه می‌دهد. این درمان، به مدت چند ساعت ادامه می‌یابد و بر مبنای درمان نیش زنبور بوده که در آن، افزایش ایمنی با تزریق مقادیر کمی زهر به بدن بیمار می‌توان به دست آورد. در این روش نیز، با تزریق مایع منی، ایمنی بدن افزایش می‌یابد تا بتواند به درمان حساسیت نسبت به اسپرم کمک کند.

به منظور افزایش کارایی این درمان، پزشک پیشنهاد می‌دهد که روابط جنسی منظم و متناوب در مدت چند روز انجام شود. با انجام این روابط جنسی متناوب، شانس بروز حساسیت دوباره به علت آلرژن‌های موجود در مایع منی کاهش می‌یابد و در نتیجه، موفقیت درمانی بیشتری به دست می‌آید. در غیر این صورت، بیمار مجدداً در معرض عوارض و علائم حساسیت به مایع منی قرار خواهد گرفت.

بنابراین، استفاده از این روش درمانی همراه با انجام روابط جنسی منظم می‌تواند پاسخدهی مناسبی در بهبود حساسیت به اسپرم داشته باشد و از مجدد بروز عوارض و علائم حساسیت جلوگیری کند.

تلقیح داخل رحمی

اگر شدیداً حساسیت به مایع منی دارید و درمان‌های معمول برای کنترل واکنش‌های آلرژیک شما نتیجه ندهد، پزشک ممکن است انجام لقاح مصنوعی را برای بارداری پیشنهاد دهد. در این روش، پزشک به منظور افزایش احتمال بارداری، اسپرم‌های جدا شده (اسپرم بدون مایع منی) را در زمان تخمک گذاری به بدن تزریق می‌کند.

هدف اصلی این روش، افزایش تحمل بدن نسبت به مایع منی است تا از واکنش‌های منفی جلوگیری شود. اگرچه مکانیزم دقیق این درمان هنوز مشخص نیست، اما متخصصان بر این باورند که تزریق منظم اسپرم به بدن، باعث تولید پادتن‌هایی در برابر پروتئین‌های مایع منی می‌شود. با این حال، باید توصیه‌های پزشکی را رعایت کرد و این درمان را بدون مشورت با پزشک انجام نداد، زیرا ممکن است عوارض جدی داشته باشد.

حساسیت به اسپرم یک مشکل ناخوشایند است و برای مدیریت این مشکل، هر دو طرف باید به اندازه کافی بالغ باشند. برای دریافت راهنمایی در مورد برنامه‌های تنظیم خانواده و پیشگیری از عوارض، بهتر است با یک متخصص مشورت کنید.